Soðuk caddelerine hep sessizlik hep hüzün mü çöker böyle bu kentin. Bilinmeyen, her kimse bir el midir yalnýzca Þubatta mý saklýdýr en zorlusu mevsimlerin, Sakinleri esiriyse çaresiz Gidenlere ne olur Ne olur söylesene.
Hiç mi açmaz baharlar Kuþlar konup göçmez mi Yeþil gözlü bir kadýn / alýp baþýný bir gün / kapýsýndan çýkmaz mý... Kimseler, hiç düþmez mi yosunlu kýyýlara Düþlerini aramaz mý yazgýsýnda kalanlar...
Sessizlik, hüzün müdür sokaklarý tutanlar. Kimseler konuþmaz mý ýslak banklarda göz göze, Bir sevdalý Bir aþýk, dolaþmaz mý yaðmurda Ellerini cebinde bir unutan olmaz mý Tüm insanlar umutsuz, yýlgýn mýdýr bu kentte?
Yolum sana çýkar mý / bir uçuk ümit / Çakýllarý teptiðim sokaklarda, dalgýnca... Kimsecikler umursamaz kimselere deðmez mi.
Sabahlarý tutsam ucundan akþamlara götürsem Örtsem geceyi üstüme bir aðacýn dibinde Suya düþen damlalarý saatlerce dinlesem... Bu kim ki demez mi önümden gelip geçen.
Sen hiç mi olamazsýn yanýmda, söylesene Yalnýzca hüzün müdür her dem açan bu kentte Yalnýzca bir umut mu dolaþacak peþimde.
Nevzat ERKOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevzat ERKOL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.