Çýðlýklarýmla doðumhaneyi inlettiðim. O günden beri. Hayatý teðet geçen bir alýn yazýsý verildi bana. Zaman zaman gitmek istedim. Her þeyden ve herkesten kaçmak. Giderdim...
Ýsteðim bir gün. Günüm dönerken geceye. Ya da karanlýklarým sabaha. Aklýmý kaybederek. Gitmek... Ama þimdilik buralardayým. Daha nelerimi kaybedebileceðimi merak ediyorum.
Çok fýrtýna atlattý bu eski gemi. Yüzyýllar önce yapýldý ama genç.
Düþündüðümde geçmiþ sebepsiz ayrýlýklarý. Denize açýlan irili ufaklý gemiler. Yelkenli yelkensiz... ve çehreler...
Bir meydan okuyuþun sonucudur bu. Boðazýmda unutulmuþ bir sözdür belkide. Peþimi býrakmayan acýlarýn yoldaþý.
Belki bir gün güzel bir iklim temiz bir sayfa.. Bir hokka bir kalem. Ve anýlarým.
Karalama halinde yaþadýðým geçmiþin vecihli saatleri. O zaman hiç tatmadýðým. Bir huzurla dolacak ruhum. Zamanýn getireceði...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tsukuyomi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.