YAŞLI BİR BEDENİN SON İSTEĞİ

Ýçimde bir sen vardýn bir zamanlar
Sesin bir zaman umudum olurdu kimi zaman
Ansýzýn sensizliðin korkusunun titrekliðinde ürpertidir kaplayan
Çýkmaz sokaklarýmdýr senin adýný benim için sýr tutan.

Hatýrlamazsýndýr bilirim eski zamanlarla yüklenmiþ o eþsiz günlerimizi
Saklayamazsýndýr belki
Çarpan iki yüreðin arasýndan geçen tarifsiz cümlecikleri.
Bilirim bir daha anlayamazsýn beni.

Suskun kalan korkak sözcüklerimdir mazilerinde hala saklanýp duran.
Belki de yitip gitmiþsindir uzaklarda bir yerlerde bir köþede
Yýkýlan kalemimdir hatýralar ormanýnda her vakit mazilerini nöbettir tutan
Çarpan ufacýk minicik mevsim yaðmur taneleridir senin için huzuru arayan.
Yýlgýn kör saatlerindir senin için zamana savaþ açaný
Saniyelerdir nefesini tutarcasýna ölümüne meydan okuyaný
Sensizliktir bana sensizliðin ölümden bir farkýnýn olmadýðýný anlataný.
Yeniden doðan güneþle karanlýðýn amansýz ayrýlýðýnýn kifayetine anlam katan.

Sessizliðin süpürdüðü sokaklarýnda belli belirsiz sahipsiz aþklar kaldýrýmýnda
Her adýmýmda sarsýlan bedenimle ayakta kalmaya direndiðim o vakit
Þafaklar öksüz birer yetim çocuk, tan vakitleriyse sonsuzluðun gölgesinde uðurlanan masum bir ölü
Halsizliðin þuursuzlukla bezeli hasta yataðýmda belki son bir umut ayaða kalkmaya direnirken yaþlý beden
Esaretinle geçen koca bir ömrün kara kaplý kitaplarýndaki sayfalarýndaki manasýz naðmeleri eþliðinde
Son nefesime doðru yolculuða çýktýðým o son vakitte
Ruhumun çýkmaz sokaklarýndaki dikili duran son mevsim güllerinin hoþ kokularý eþliðinde
Gözlerimde hala sen, kulaðýmda hala yankýlanan sesinle sen
Beni artýk buralarda yalnýz býrakma lütfen…

Sosyal Medyada Paylaşın: