RUHUMDAKİ DERİN YALNIZLIĞIMININ ÇIKMAZINDA HAYAT

Çarpýyor sanýrdým bir ara yüreðimin
Ateþten oluþan bir yolun sürüklediði eski duygusal kýrýntýlarla yüklenmiþliklerle
Ýþte o an tanýrdým ölümün kýsýk sesini.
Büyürdüm boylu boyunca geceleri yansýyan gölgemin suretine deðin
Aklýmý kaçýrmaz olurdum sanki o vakitte.
Geceler cehennem olur yakýp ateþ olurdu ruhumun tam da üstüne
Kaçamak zamanlarýn çileli öyküsünün yaþandýðý o tarifsiz ýstýraplý saatlerinde
Kendime sorardým o an hiç yaþadým mý diye.
Cevabýný bulamazdým elbet aðýr aðýr soðuklaþan bedenimle
Bir düþ kurardým zamanýn ölümle pençeleþtiði o vakitte
Roman kahramaný olmayý dilerdim elbette
Tarumar olmuþ harabe evimin köþesinde kuru ekmeðe karýn doyurmaya niyetlenirken
Van Valjan’ý hatýrlardým o kifayetsiz aciz yüreðimle
Eski zamanlarýmý hatýrlardým o an ki çaresizliðimle
Doðduðum yýkýk dökük baba evim canlanýverirdi
Düþmenin kalkmaktan daha kolay olduðu zamanlarýmý anýmsardým
Eski gazoz kapaklarýyla oyun oynadýðým mahalle arkadaþlarým gelirlerdi o vakit aklýma
Çarpan yüreðim kor olur aniden buz kesildiði zamanlarda
Hatýrlardým koca zamanýn nelerimi götürdüklerini de
Çeþmelerden akan sularýn kesik, elektriðin olmadýðý zamanlarý da.
Yüreðim daha da çarpardý sanki
Ay ýþýðýnýn yansýmasýyla direnerekten annemin baþucumda okuduðu masallar yansýrdý benliðime
Tutup getiremezdim oysaki o günleri
Bilir misiniz kuruyan yapraðýn bir daha yeþermeyeceðini
Bir limandan kalkan umutsuzca geminin bir daha geri dönmeyeceðini.
Bilemezsiniz neler çektiðimi
Ne olur biraz rahat býrakýn sonsuzluðumda beni…

Sosyal Medyada Paylaşın: