Güneþsiz ve kasvetli bir Aralýk sabahý ,
herkesin giderken bir tutam hüzün býraktýðý;
Þehrin, Kalp mezarlýðý soðuk istasyon banklarýnda oturmak
bu günde bana nasip oldu..
Kasým’dan aralýða, ne ay kaldý leyl’in koynunda ,
nede asude barýnýr amansýz seni içime estiren uðultulu rüzgarda..
Kederli bulut þahit ki!
Yaðarsa yaðmur,
Kadifeden daha sýcak sesinin yokluðunda
üþüdüðümü mýrýldanacak kulaklarýma
Hasretin kendini paralarcasýna aðlar
Göz kapaðýmýn duvarýnda
Yorgun denizin durgunluðu þahit ki!
Kapkara cehennem kaynýyor mahþeri yalnýzlýðýmda..
Ýlk defa bu denli korkuyorum
kendimden .!
Aklým da dolanýr k’aný donduran gitmeler..
Uzanýr dudaklarýmýn önünde upuzun ayrýlýðýn alný,
Oysa vuslatýn baðrýna deðecek vakte saklamýþtým kutsal bildiðim dokunuþlarý
Bilirim ve bil diye söylüyorum
Trenler deðil; Yüklenip götürdüðü yürekler öldürür umutlarý!
Ýçimden akan ýrmaklar dudaðýmda ki Kerbela’da kurur
Deþtiðim bütün ateþler ayrýlýk külünü ciðerlerime savurur..
Kalbimin dehlizlerinde sana aðlayan þiirler bir bir kýrýlýr .
Sabrýn yamacýnda daha fazla bekletme beni
Kýrýk bir aynanýn yansýmasý kadar da olsa göreyim seni kafi..
Ýstemsiz bir hoþ çakalýn ucundayým
ha düþtüm ha düþeceðim
Alazýna kapýldýðým alev gözlerinde yok sevgili ;
þimdi, hangi mabet sorgusuz sualsiz ,
susmalarýn kýyýsýnda, bakýþlarýn demin de aðýrlar beni .!
Bütün þehrin aldýrmadan üzerine bastýðý
git gide ufalan çakýl taþý kimsesizliðindeyim
Gel ve ellerin ile aç,
senden giderken yürüdüðüm kaldýrým çizgilerinin göðüs kafesini ;
Tek tek ellerim ile serptim aralarýna,
Ölmesini istemediðim bizim dediðimiz düþleri.
N’olur apansýz çýka gel, tut ellerimden tazele aþka olan inancýmý
Nurlandýr maviyi gölgeleyen,
güneþ gözlerin ile geceden farksýz umutsuz sabahlarýmý
Üzerlerini ört;
Göðe çarpýp raylarýn üzerinde boylu boyunca kanayan ,
avuçlarýmdan dökülen kanadý kýrýk dilsiz dualarý..
Þimdi daha iyi anlýyorum gözleri þiir kokan kadýnlara
titreyen eller ile neden þairlik yapýlamadýðýný.
Ve öðrendim ayrýlýksýz bir kavuþmanýn asla aþk sayýlamayacaðýný ..
Son bir defa daha sarýlamadan ,
gözden düþen yaþlar ve parmak aralarýnda boðulan
sahipsiz el sallamalara þahitlik etmeden
vedasýz gitmektir bazen aþk..
Yavaþ yavaþ
Gök kurþuni bir efkar sarýyor bütün þehri
Sen de duyuyor musun salkým söðüdüm
Yaðmur nede güzel söylüyor þarkýmýzý
Kulak ver saçlarýna düþen damlalara
Belki Islak kalbimi onlar anlatýr sana..
Gidiyorum ebedim ezelim
Gönül gizim
Gidiyorum Aþk-ý tanem
Can hanem
Gayrý hicrandýr bundan böyle azýðým
Kim bilir artýk sana hangi þehirden seslenirim
Hangi tozlu kapýda eðilen baþýmý kaldýrýrým
Geçen her an durmadan büyütür aramýzda ki ayrýlýðý .
Bir gün
Yorgun cümlelerin gölgesinde
Susar mýyýz yeniden birlikte ..
Veya el ele akar mýyýz ayný ýrmaðýn kalbinde , bilmiyorum..
Bana gelmediðin, Senden gittiðim bütün sabahlarýn ayný vaktinde
hicreti tazelerim kuþlar ve nehirlerle beraber yüzünün kýblesine...
Fýrat YETÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.