Parmak kývrýmlarýmda büyüttüðüm
bavullar dolusu hayallerimi saldým yýlkýya ,
sadece senin düþlerine düþ olmak için...
Ve ben topraðýný terk etmeyen yaðmurlarý ,
bahara hiç küsmeyen çiçekleri ,
Haziran’ýn ilk dolunayýnda
kahve kokulu akþamlarý ,
kendimi, bütün çocuksu yanlarýmý býraktým sevgili ;
Adýna aþkýna yakýþýr masalda seninle var olmak için!.
Olmadý...
Sayende gördüm ,
suyun merhametini kuþanmýþ kalbimin n’asýl avuçlarýmda yandýðýný
Ve öðrendim;
En aðrýlý ölümün ecelden deðil ,
Kalbin daðlarýna inen, z’amansýz ayrýlýk rüzgarýndan olduðunu..
Hangi ara büyüdüm sevgili ?
Hangi ara mühürlendim ,
ayet ayet gençliðimi düren bu aþka .!
Gecenin kuytusuna uzanan mehtap misali ;
Çat kapý sýzdýn kirpiklerimin arasýndan þehrime !
Baharý muþtulayan sözlerin,
Açýk denizleri andýran bakýþlarýndan
geriye,
çöl kurusu sessizlik kaldý.
Þimdi bir düþ’ün gölgesinde alýmlý v’ahlar kaldýrýr baþýný.
Hüzünle öper kalbime gül diye ektiðim
Senden miras kalan çürük aþk tohumlarýný.
Ah Kalbime attýðý taþlarý gül bildiðim cancaðýzým ..
Bütün seyirleri gökkuþaðýnýn renklerine çýkan,
Soluksuz bir yolculuktu hayat ;
Ta ki aþkýn gelip nefesimi kesene dek!
Ne zaman ulaþtým ömür tüketen derin iç çekmelerin çaðlarýna!
Daha býrakamadým þöyle gönlümce bir kahkahayý daðlarýn doruklarýna !
Oysa Uçurtmanýn kenarýna yazdýðým þiirler dokunacaktý
(gök)yüzünde ki bulutlara.
Ve yaðmur olup yaðacaktý (yer)yüzündeki acýnýn oyuklarýna.
Ellerimde açan çiçek çiçek nasýrlarý ,
parmak uçlarýmda biriken tomurcuk tomurcuk kan damlacýklarý,
hangi ara kalbimde yuvalandý ..
Kalbim ki;
Þimdi yorgun bir yanardað!
Sabrýný yitirmiþ, çatlama raddesinde telaþlý bir taþ!
Ýflah olmaz acýlar mayalanýr ruhum ve bedenim arasý arafta.
Ah benim zavallý kalbim , düþmüþ yolun halden bilmeze vefasýza,
ayrýlýk yelleri eser þimdi sokaklarýnda.
Mezarlýklara atýlan çiçeklerin hüznü düþüyor yüz çizgilerime,
Gayrý yaðmasýn yaðmurlar üzerime .
Ben bozkýrýn topraðýyým
Bilirim Aþk bir daha asla yeþermez kalbimde.
Tarifi imkansýz ,
Büyüyor s’onsuz aðrýlar içimde
Öyle bir sýzý ki;
Seher vakti güller kanar
Suyun içinde ateþ yanar
Bir matem ki
Ayný aðýt yankýlanýr
Bütün kuþlarýn seslerinde
Yer aðlar, gök aðlar !
Bu hazin son senin eserin sevgili;
Giyin kuþan allarý !
Ýrkilip adýnla u’yandýðým esmer gecelerin hatýrýna ,
Son defa b’ak uzaklara dalan gözlerime,
Kalbim kara yaslar içinde...
Fýrat Yetiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.