Majör depresyon hayaller

ejderin öfkesiyle
ucundan ucundan, gündüzün gözünü kemirirken gece
cehennem sýcaðýyla
yokluðuma yâr oldu yalnýzlýk
ruhsatsýz birinin ellerinde
daðýlmýþ / hurdalýk ruhum aðýr çekimde
toplanmayý beklemekte
içime döktükleri ateþ
bakýr çalýðýnýn kalayý

o y s a
böyle deðildi bildiðim suyun rengi
dudaðýmda duran þarký bu deðildi


sýrý buðulu bir aynada
geçmiþ gecikmiþlerimi aradým durma
dile sarýlan sabýk söz sustukça
taþlaþtý kelimelerim


cennetinden medet ummadým
kendi kendimin tutsaðý ben
karaydý kan kardeþim


ben döþedim mayýnlarý içime
söndü içimdeki kandiller
üzerime üflediði efsunlu soluktan
þeytanýn zaferiyle sonuçlandý her gün


eski uykulara meyilli
gecenin derinliðine sarhoþ ruh/un
bedene cezasý, hep tek ayak üstüne kalmaktý

geri kalanýma
siyahtan gayri yeni bir renk medet ey hayat


daha fazla ölmek nasýldýr
eteklerimde aðýr gece
çekerken derin oyuklarýna
sancýlarý sürekliyken
topraða gömülü bedenimin
ölüm bezinden yüzüme çekiliyor perde*


sabýrsýz zamanlarýn taþan sabrýnda
cemresiz günlerin þifasýz hüznü
muamma noktadan gelen
durma sisli hazaný emziriyor beden
bir türlü damýtýlamýyor beyaz
yanýlsamalar içinde kalýyor emânet duygular


toprak çürük tohuma geçit vermiyor yeryüzüne
gizli bir el yaðmur suyu veriyor içimdeki yalnýzlýða
tutunamayan cüce emel
kusulamayan dev elemde
kliþeleþen ruh sesi


gözlerindeki bakýþtan
katran kokusu sýzmada
ve tayfun savurmada içimi


kilitli kapýlarýn merakýnda
sandýklar dolusu cevapsýzlýklar
zihnimde dönüp duran
çocukluðun merdiven altý umacý þemsiyesi


hedef tahtasýydým zehirli oklarýnýn bunca zaman
ölümün sessizliðinden daha fazla kanatacak ne var


makberin hüznünü yüzümden kazýmak
ürkek üveyiklerin vehmini
yüzünü aydýnlýða kapamýþ gökyüzünü
mavinin izine uzanmayan elleri
bir hiçliðin sývadýðý bakýþý
silip atmak istiyorum tablomdan


ey hayat
sessizliðin buzunu kýracak muþtular arýyorum gözlerinde
kopup gelmeli yeniden o sesim
baðýrabildiðin kadar baðýr…
yankýlanmýyor sessiz sözcüklerin


gece çoðalsa da karanlýðýyla
bakýþýndan inen aydýnlýk yýldýzlarý bekliyorum


biliyorum dört yapraklý yonca deðil
yaþam /sýzým
son mevsim
son kýyý /son liman
içimde erimeyen karlý dað
yarým kalan rüya ömrüm


zamanýn baðrýnda
doyasýya içime çekemediðim
yok olan anlýk yaðmurun kokusuydu
bir gökyüzü bekledim ferahfeza

o l m a d ý


arkasý yarýnlara
“belki”ler biriktirdim dünyalar kadar
akþamdan kalma baþladým her yeni güne
kendi cezaevimde bir suret oldum hep
o y s a/ pollyanna ruhunu kuþanýp
yedi baþlý devin gücünü sergilemek varmýþ
bu nizamsýz dünyada



siyahý kuþanmýþlar bilir ancak
içinizde anlatabilecek var mý
majör depresyondaki hayâllerimi





*(ölüm bezindendi yüzüme çekilen perde)
Yücel Kayýran


Hâdiye Kaptan
(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.


Sosyal Medyada Paylaşın: