Kendimden yorgunum bu gece, Saçaklarý buz tutmuþ evlerin þöminesindeyim, Yanýyorum. Yandýkça yanan odunlarýn gölgesi gibi Dalgalanýyorum. Kendimden uzak, kendime yakýným bu gece..
Tuhaf bir gürültüde sallanýyor günler. Yakasýnda kýrýk bir düðme, Elinde altýndan bir saat , Geçmiþin gölgesi, bugünün tesellisi Boðuyor salýncaktaki günleri.
Sahipsiz bir çýðlýk gelip yakalýyor beni. Önce ellerimi, sonra gözlerimi.. Dönüp bakýyorum ardýma , Görüyorum, güneþin bana emanet ettiði gölgemi...
ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN EKÝM//2021//
Sosyal Medyada Paylaşın:
ZSENADOĞANTEKİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.