En iyi þarkýmý susarak söylerken
doðru insanýn yüreðinde yanlýþ yoktur dedim
menfaatle nefes alan hiç bir þeyi sevemedim
önce gönül sonra omuz verdikçe
düðüm düðüm oldu kaderim..
Yalnýzlýðýn makamý soðuktu
her yolculuk aðaçsýz dalýn ucuydu
kendi aðýrlýðýný taþýyabiliyorsa insan
tartýya gerek yoktu
Neonlar suç gibi inerken saçlarýma
zirveler soðuktu
nasýl ki; zaman çaðladý toprak sustu
nergisler aðladý
hayat baþladý akmaya parmaklarýmdan
yakaladým gezgin sözcüklerden yiten anlamlarý
serpildi yoluma yýldýz yýldýz bakýþlar
eklendi acýlarýma geç kalmýþ baharlar ..
Ninnisi yükseldi yaðmurlarýn
gözyaþý çaldý þubat
nisanýn aralýk kapýsýndan
yoktu dudaklarýmýn limaný
nöbetçi bir sevdanýn kapýsýnda
imza töreni düzenlenirken bir yalana
dünlerim üþüdü bir bulutun rüzgarýnda
sarhoþ bir göktaþý gibi düþtüm dünyaya..
Savrulmuþ karanlýðýn büyüttüðü çiçekleri
okþandýkça usum
ýhlamur koktu dünyam
Ümit ümitsizliðin kardeþiyken
sendelemek serbestti
on parmaðýmda on bahar
susuzluðumu düþlerimin kuyusundan çekti
çocuklar gibi sevinip bulutlara astým kendimi
þiirle çýkardým yüreðimden
gözümde biriken dikenleri..
Tahta çýkmýþ ecenin parmaðýnda mücevher gibi
Tanrý bir þairdi ve ben O’nun þiiri
bana verdiði cennetti en güzel aþkýn biçimi
dolaþtýkça aramýzda söz’ün meleði
terk edilmek için önce birleþmek gerekti
sessizliðin göðsünü çimdiklerken
titreyen yapraklarýn hýþýltýsý
Unutmadým arz-talep dengesini
uyak olup düþerken dünyanýn gözlerine
uyanýp ýlýk kuþ nefesi içtim bir dikiþte
yoksulluðun duyulmayan çýðlýklarý
yankýlandý köklerimde
Balkanlar’ýn kalbinden çýkan bir þarký
yazdýklarýma eþlik ederken ezgisiyle içime..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.