Düþük kollarda uyuyan çocukluðum
yeni doðmuþ aþkýn cesediydi
çýkýp geldi geçmiþin enkazýndan
kavuþmanýn sonrasýzlýðýnda
gezindim bom boþ sokaklarda
kendi yankýmla kala kaldým
eldesizliðin karanlýðýnda..
Hanýmeli ve akasya soludum
bitirdi hasreti kýr çiçekleri dudaklarýmda
dünü bugüne baðlamak istedikçe bir þiire
düþlerin de bir sýnýrý olmalýydý
ç’evrildikçe gerçeðe
büyülü sözlerin tümünü
kaybetmeden içimde..
Kalem olup zamaný tutmak istedi ellerim
eskileri alýp yýldýz yaptým saçlarýma
gizledim acýlarýmý
yaz manzaralý bakýþlara
sevda kürekleri çekti
göç zamaný sevdamýn gemisini
göðsüme bastýrdým kýrýlan her þeyi
mey döktükçe topraðým
mest oldu tan yeri
kendi kýþýmda donsa da mürekkebim
içimdeki güneþ eðirip büktü kelimelerimi
sözümün þafaðýnda
sarýya boyandý i mgelerim
kadýným dedim karanfil kýskandý
özgürlüðüm büyüdü ay ýþýðýnda
Kanatlarýmda yeþil bir ýrmak aktýkça
yakýnlýðýný hissettim her sesin burada
kaybetmeyi kazanç bildim bazen
kayboldukça bir yüzün dalgýnlýðýnda
Yenilmez gölgeleri örtündükçe üzerime
bir öyküye bir gök yüzü ekledim
her maviye bir þiir..
emekleyiþim sözsüz ýslýðýmdý
erkekçe kaybedip kadýnca aðladýkça..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.