Sessiz bir sabahýn
azalarak dökülür gamzeleri
rayihanýn sevinçleri bulutlu
kalbi düþünceler içinde
Yürüyorum baþým dönüyor
doðumum ne zamandý?
ya gökyüzünü dolduran çocukluðum
topraðýn baðrý cenaze töreni
Nefesimin ortasýna daðýlýr türküsü
ses versem incinir narýn eteði
sussam yüreðin aðýrlýðýnda
avuçlarýmdan saðýlýr yapraklar
yere düþer varlýðýmýz...
Yoruldum ilk defa
kýrýk aynalar gibi üzgün
yanýma diz çöktü hakikat
uðulduyor baþucumda Ýstanbul
birde sen
sel olup akýyorsun gözlerimden
ayrýlýk diyordun ya...
ne zaman öldüm?
Ümmühan YILDIZ