ÖKSÜZÜN HÜZÜNLÜ TOPRAĞA OLAN YOLCULUĞU

Topraktýr dile gelen bazen
Terk edilmiþ milyonlarca bedenle sarýp sarmalanmýþtýr
Ufacýk bir köþede yetim kalmýþ bir bebeðin benliði sarsan aðýtlarýdýr
Yüreði binlerce dermansýz yâreler içerisinde yanmaktadýr
Daha adý konulmadan öksüzlüðün damgasýný vurmuþtur hayat denen cellat
Kimsesiz bir baþýna daracýk yetimhanede büyümeye terk edilmiþtir
Çektikleri yüzüne de yansýmýþ gibidir
Diðer çocuklar gibi koþup oynamaz yetimhane bahçesinde tek baþýna tanýmadýðý babasýný beklemektedir
Kimi zaman yaðmurun þiddeti, kimi zamanda soðuðun amansýz hiddeti yýldýramazdý onu
Gün geldi yetimhane duvarlarý arasýndan bir yabancý gözüktü
Elinde eski bir tahtadan oyma bebek, yüzünde yetim gibi buruk bir ýþýk
Uzaktan birbirlerine bakýþtýlar usul usul
Sanki yetim için durdu dünya, yeþerdi tüm çocuksu hayaller
Yabancý bebeði býrakýr býrakmaz bir yýldýz gibi kaçýp gitti yanýndan
Öylece donup kaldý yetim
Ýçindeki fýrtýna oysa daha kopmamýþ gibiydi
Günlerce yolunu bekledi yabancýnýn
Bir gün bir haber geldi topraða gömdük onu diye
Yine içine kapandý yetim, topraðýn üstüne yavaþça eðildi durdu
Býraksalar oracýkta topraða karýþacak gibiydi
Gece oldu ateþler içinde yandý tutuþtu masum bedeni
Kimsecikler de sesini iþitmedi
Bir sabah bedeni son nefesini verdi
Ardýnda aðlayacak kimsesi de yoktu yetimin
Bilinmez bir köþede topraðýna kavuþtu týp ký o yabancý gibi
Tahtadan oyma bebeði de baþucunda gömdüler
Odasýnda ise sayfalarca karalanmýþ bir resim
Kelimelerin boðazlarda tutulduðu zamanlar ki
Yetimin çizdikleri resim o yabancý idi…

Sosyal Medyada Paylaşın: