SÖZCÜKLERDİ BİZİ ...

Kelimelerdi bizi birbirimizden ayýran
Ufacýk terk edilmiþ bir çocuðun soðuk hissiyatýydý
Bazen ne zaman güneþ doðacak diye ettiðimiz dualardý
Kör olmuþ bir ruhla kapkaranlýk bir odanýn öte yanýnda hapsolduðumuz anlardý belki de
Saatlerdi bizi ayýrmak için çýrpýnan
Yelkovan hiç mi hiç sevmedi beni
Kelimelerdi aslýnda bizi birbirimizden kopartan
Tutulmamýþ tarifsiz sözlerimizdi
Kuytu loþ bir evin köþesinde gizli gizli aðladýklarýmýzdý
Kayboluyorken gölgelerimiz silinip giderken yeryüzünde
Adýna matem koyduðumuz sonbaharda bile açan güller solup giderken .

Ýki ayrý beden kayýp gidiyordu birbirinden sonsuzluðun ötesinde.
Kaç hayaldi kayýp giden
Kaç gece içtiðim sigaranýn dumanýndaydý saklanan
Çok geç zamanlara dek gözlerimdendi senin için döktüðüm yaþ
Nice zamandý uðrunda tuttuðum günlüðüm
Oysa ne hayaller kurmuþtum onca satýr arasýnda
Kaç kelimeyle senin için hayaller ormanýnda tehlikeye atýlmýþtým
Sanýrým ilk defaydý bu ayrýlýðýn gizlendiði satýr arasýnda
Sözcüklerdi birbirine bir yabancý gibi bakýþan
Kaybolmuþtuk iþte bizde her fani gibi
Sen ufacýk bebeðinle nice hayallerin vardý
Ama yine aramýza girendi bu hayâsýz kelimeler.

Git gide uzaklaþýyorduk birbirimizden
Ardýmýzdan topraðýmýza aðýtlardý yükseliyordu kimsesizlerden
Elimiz kolumuz hançer korkusuyla baðlý
Yüreðimiz ýstýrabýn gölgesinde kordan ateþ
Geçerken kara lekeli geceler
Susuyorken o hain zaman
Bizdendi geriye bir Cuma sabahý yegâne ardýmýzdan dillenen
Gözler donuk, ruhlarsa adeta isyan ateþi
Her kim duysa idi bunun vebalini kelimelerden bilmeli.

Göçüyorken ayrýlýðýn hüzünlü bulutlarý
Sönüyorken aþkýn ilk sýcaklýðý
Topraða dökülen bir damlacýk gözyaþýydý
Benden sana hatýra aciz bu ruh…

Sosyal Medyada Paylaşın: