İki Ayrı İnsan Ve bitmeyen hikaye
Ýki kalp arasýnda bilinmez bir yol
Ve geçmeyen dinmez sýzýlarýn eþliðinde aklýmda sen yürüyordum
Bilinmez bir þehrin gölgesinde.
Ýçimde adýný koyamadýðýn bir sen vardýn sadece
Sözlerim kesik, bakýþlarýmsa uzunca olabildiðince
Yanýmdan geçenler ki beni görmeyen kör gölge gibiydiler
Ýçin için yanýyordu onlarýn arasýnda sensizliðim
Sokaklardý seni bana sensizliði hatýrlatan
Saatin kaç olduðunu bilemeden hemen sarýlýyordum kuytu bir sokaðýn köþesinde resmine
Yýpranmýþsýn belli ki sende benim gibi
Bakýþlarýn öylesine içtenliði bir ýtýr gibi uçuvermiþti
Dalýp dalýp bakýyordum oracýkta sana
Bir an kalbimde derin bir acýnýn hissiyle
Deli gibi uzaklaþýyordum senin iz býraktýðýn yerden.
Aðýr aðýr uzaklaþýrken ruhumdan bir þeylerdir eksilen
Soluðu bir uçurumun kenarýnda alýyordum bilinçsizce
Bir an senin yüzün beliriyordu kayalýklar arasýndan
Derin bir huzurdur içimi sarýp sarmalayan
Sanki evet sanki sen hala ölmemiþ yaþýyor bana doðru koþuyordun
Ama bir türlü buluþamýyordu ellerimiz
Gün batýmýna yakýn suretin kayboluyordu yavaþ yavaþ
Hemen cebime sarýlýyordum senden hatýra taþ oymalý kalbe
Bilemezsin uçurumun kenarýnda sabahlamýþtým dünyadan göçtüðün o gece.
Musalla taþýna koyuyorlardý seni
Ama ben yoktum seni taþýyan gölgeler arasýnda
Lakin yine de mutluydum nedensiz
Kim bilebilirdi o gece benimde topraða düþtüðümü
Hiç de umutsuz da deðilim
Iþýklar ülkesinin gül çiçekleriyle dopdolu bir bahçesinde
Elimde senin sevdiðin çiçeðin seni beklemekteyken
Beden topraðýyla buluþuyorken
Artýk benden geriye hatýra kalan bu þiirden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.