SONUN BAŞLANGICINDAKİ İKİ KALP
Dert yüklü bir hayatýn gölgesiydi bizi bizden ayýran
Saatler zamana yenilmiþçesine sessiz ve derin mana yüklü
Anlaþýlan bu bir vedanýn ilk hüznüydü
Þafaklar mazilere düþman.
Yorgun bir iç çekiþti bizi birbirimize baðlayan
Her yaþadýðýmýz andý bizleri sonsuzluðun uçurum dolu kýyýsýnda tutan
Vakitler cellat olmuþ bizlerse kurban.
Belki o masum yüzündü hayallerimde sahnelenen
Bir ufacýk bir telaþtýr ki ruhumdaki çöllere su serpen
Sen bir derin okyanustun
Bense kýyýdan kýyýya söküp attýðýn bir kalp parçasý
Nerde, nasýldýr ki bunun tarifi olmamalý.
Saatler iþlerken ruhlara amansýz mý amansýz
Sen vakitsiz geçmeye hazýr bir akrepsin nedir bu telaþýn
Sorgusuz suallerin adýmýdýr bu yalnýzlýk
Keþkelerdir bunun adý bu bildiðin derin ayrýlýk.
Tan çökerken gökyüzüne
Düþlerin düþerken kâðýt üzerindeki þiirlerime
Kelimelerindeki nice yalnýzlýktýr ki bunun tedavisi yoktur bir bilsen
Gün olur sende mýsralarýndaki yalnýzlýðýn pençesine düþersin belki de
Sakýn sýzlanmayasýn ben nasýl böyle oldum niye diye.
Gün doðarken topraðýnda seni selamlar
Belki bu bir baþlangýç bunun adý saklýdýr muhakkak
Örterken mavi gökyüzü sarmalarken seni rüzgârlar
Sararýrken hüznün renkleri çökerken gökkuþaðýnýn gizemli sureti
Bu bir sonun baþlangýcýdýr ki aramýzdaki engel ne gök ne de toprak…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.