SONSUZ YALNIZLIĞIN ÜLKESİNİN EŞİĞİNDEN YANKILANAN FERYADIM

Terk edilmiþ sokaklar gibidir yalnýzlýðým
Etraf kimsesiz yetim ruhlularca kuþatýlmýþ gibidir
Ya gözlerden akan yaþlarýn sulara olan yansýmasý
Gönüllerdeki derin sýzý
Kaç sefer geçmiþti yalnýzlýðýn rüzgârlarý
Kaç defa savurmuþtu dünyanýn bilinmez bir köþesine
Belki ufacýk yüreðimde nice mazilerdir sakladýðým
Ufacýkken eski oyuncaðýna sýmsýký sarýlan
Bir daha hiç büyümeyecekmiþ gibi hayallerle yaþayan
Sanýrým çok da yorgun da deðilim anlaþýlan
Gözlerim hala çocuksuluðuyla ýþýl ýþýl
Lakin ruhumda derin yangýnlar
Ellerim titrekliðiyle utangaçlýðýn pençesinde kaçýp duran bir ruhla
Bazen yalnýzlýðý sadece dost edinmenin cezasýný da yalnýzlýkla ödeyen ben
Yüreðimdeki yangýn sanki bir düþ olup da sarmýþtý bütün benliðimi
Neredelerdi o eski maziler sokaðýn eþsiz insanlarý
Camýný kýrýp kaçtýðým Kara dede neredeydi?
Ya geceleri ben uyurken kulaðýma gizlice masallar fýsýldayan babaannem
Anlaþýlan çok zalimmiþ bu yalnýzlýk
Kim bilir bu kaçýncýdýr hayata veryansýn ediþim
Kaç sefer gecenin kör bir saatinde kimsesiz bir yetimhane odasýna annecim annecim diye sayýklayan ben
Meðer yalnýzlýðýn sonsuzluðu sarmýþtý bütün cümle âlemi
Kayýp giden yýldýzlara sormalýyým o eski düþte kalan mazilerimi
Ya þimdiyse geriye kalan eski bir hatýra defterime iliþtirdiðim bir þiir
Her geçen gün soluðumu kesen ümitsiz hastalýk
Zaman niye yalnýzlýkla bu kadar içli dýþlý idi
Bir gün ardýmda yetimhanenin soðuk duvarlarý arasýndaki odanýn tam ortasýnda yatakta bulmuþlardý cansýz bedenimi
Elimde sadece sýmsýkýca kavradýðým hatýra defterim
Gözlerimden ise kýpkýrmýzý akan yaþlar
Ýþte yalnýzlýðýn gizemindeki bir bedenden arta kalanlar
Þimdi ebedi ölüm ülkesinin eþiðinde idi…

Sosyal Medyada Paylaşın: