çok inip çýkardýk merdivenlerden baþkalarýna göre hiç bir yere çýkýlmazdý üstelik dardý, iki göz aralýðýnda ne çok kendimizdi, bizdi bilmezdi gözlerinin altýna günün karaltýsý çökenler oysa kat üstüne kat eklenirdi acýda yýkamakla çýkmazdý hiç’likler
onlar dardý hýzla çýkýlan aralýktan görmezlerdi pencerede açan kaktüsü yýldýzlardan uzak kalmýþlardý belki belki güneþ döðmemiþti omuzlarýný okumamýþlardý ayak altýnda açan þiiri geçip gitmiþlerdi hiç’liði okumadan kürküne sarýlanlarýn eteðinde
ne çok gidip gelirdik dikenli meyveli yollardan daha çocukken öðrendik, þarkýlardaydý özgürlük en tepesine çýkmaya özenerek aðaçlarýn ’ en güzel oradan görünürdü güneþ ve bulutlar’ karþýdaki evlerin umuduyla ýslanýrdýk ne zaman sabaha uyansa bir çocuk çalýþýrken bulurdu annesini
nereye çýkýlýrdý merdivenlerden dar çatýlarýn altýndaki hazineyi hiçliði yenenler bulurdu g’özlerindeki gizli cevher için gebe kalýrlardý umuda güçlükler doðururdu geleceði biri yakardý lâmbanýn fitilini herkes toplanýrdý baþýna
uzaktan seçilirdi ýþýðý!...
14. 07. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.