’sen benim güllerimi seversen ben de senin dikenini severim belki gül dikensiz, diken gülsüz olmazmýþ’
bilir misin gülü kurutulmuþ bahçede hep gidecek gibi ayaküstünde ay yarým olmuþ fark etmedi elimi uzatamasam da bütünlemeye unutulmuþ bir dizesinde yitik þiirin seni aradým, biraz uslu, biraz hýrçýn
ayaklarýmýn beni götürdüðü yere kadar gidemesem de çok güzeldi bekleyiþler bahçesi yoktu yüzünün dikeni, güldü umuttu açan duvar dibinde
ne hayaller kurdum bilsen gördün mü kapýný açýp girdiðimi odana bir soluk alýp veriþ deðin yakýn seninle düþlerine uzandýðýmý birlikte okuduðumuzu bir kitabý karþýlýklý içtiðimiz çayý birlikte ýsýndýk soba baþýnda
dikendi, güldü derken geçti yýllar arada bir rastlaþtýk yolda hani kýrmýzý bir gül gibi yüzün kýzarmýþtý dönüp baktýðýmda
selamlaþtýðýmýz da oldu arada..
17. 05. 2021 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.