rüzgarlý günlerde ne yazýlýr altüst olurken tekneler bir kýyýn yoksa kendini koruyacak dinlersin tavandan, camdan duyulan uðultuyu birbiri üstüne düþer aðaçlar birbiri üstüne abanan insanlar gibi
ses kaybolacak olur t’uzakta yol gevþer, iz yiter bir bilmecenin içinde durur þiir elime kalem tutuþturur uzakta beliren sisli umut dize sýralar ard arda
yarýn daha güzel olacak der içimdeki ince, çocuk ses unutma sen yürümezsen büyümez adýmlar her daðýn dumaný kendi baðýnda tüter
sen kucaklamazsan seni hangi yabancý el verir çözmek ister bu çetrefil düðümü elden sorumludur el yüz vermez yüz biz alýþtýk kendi saçýmýzý taramaya