diyelim ki ölüyoruz
duldasýz bir hayatýn eþiðinde derviþane
sustuðumuz yerden üþüyor kuþlar
bir ýslýk bekler
daðýlmak için hayat
unuttum bütün harfleri
sýnanmýþ bir alfabeyi gizler alnýmdaki çizgiler
gece karanlýðýný býrakýrken üstüme
bir þey olur
omzuma uzanýr ellerin
sen bir gülersin
düþülmüþ kayýtlar gibi
gülüþün yurt tutar gözlerime
uçurumlardan yana
nisan yaðmurlarýna koþan atlar gibi
yükümüz yok yaralarýmýzdan baþka
geciken yarýnlara uçuyor kuþlar
baþak toplayacaðýz çocuklarýn ellerine
bekle bizi
havada kerpiç kokusu
bayramlarda üþüyen yollar
bir þey olur
omzuma uzanýr ellerin
sen bir gülersin
düþülmüþ kayýtlar gibi
gülüþün yurt tutar gözlerime
Antalya/ Mayýs 2021
Sýtký Özkaya