duvarlara çarparak
ölmeyi öðreniyor sesim
alýþamadým ben bu þehirlere
bu üþüyen sokalar benim deðil
efkarlý yüzler taþýyor omuzlar
aðlama yüreðim
salkým saçak çiðdemler açtýðýnda Gidirise’de
gel düþelim göç yollarýna
Karaçal’dan seyreyleyip Karayolu’nu
geçip Demir Kapý’dan
helkelerine süt saðarken kýzlar
Çaþýr’da ýhtýrýlmýþ develerin yanýna çöküp
bir yörüðün çoban ateþinde ýsýtýp içimizi
gökyüzü dolduralým ciðerlerimize
tütününü terk etmiþ ince bir duman gibi
daðlarý tüttürüyor yüreðim
çiy düþünce gelinciklere
þafaðýn kulaðýna seslenip
gel gidelim bir bulutun peþinden
yollarý örselesin topuklarýmýz
geçelim Akdað’ý
seðirtip çarýklarýn izinden
ince bir pusa maðrurca sarýlýnca Giði
öpelim bozkýrý dudaklarýndan
kimliksiz bir rüzgara çarpýp savruluyor ömürler
demlenmiþ zemheri oluyor þehirler
üstelik kardelen kokarken daðlar
Sýtký Özkaya
02.05.2021