yorulsa zaman
alaca atlarla geçsem Daðdýra’dan
þimdi Alara çaðýldýyordur bizim orada
peþimden gelse umut kuþlarý
hüznüne sarýlmýþ bir akþamýn
dudaklarýmý öptüðü yerden
hasara sebep oluyor gözlerin
memleket kokusu gibi
dura dura adýný çiziyor kuþlar içime
almýþ baþýný giderken bir bulut
ayrýlýp Topraktepe’den
Eksere’nin keletir dizisi yollarýndan
ki ne kadar unutulsa da ayak seslerim
daðýlýrken geceler
daðlara sererken gün yüzünü
sýrtlayýp gurbeti gelesim var
çiçekleri açmýþ yurdumun
gökyüzü yeþile çalan mavi gibi firuze
ey zaman salla çocuklarý beþiðinde
yaðmurlara yaðacak sesimiz
deseler ki peþinden koþacaksýn kelebeklerin
daðlarýn omzundan öpeceksin
dahasý tüteceksin memleket gibi
sýrtlayýp gurbeti gelesim var
Sýtký Özkaya
27 Mayýs 2021 / Antalya