İnsanlık Mezarlığında Apoletli Kutsal Saklambaç

" utancýmýzýn kýyýlarýna vuran
dünyanýn bütün çocuklarýna... "



secdede arzýna seslenirken
Elif’ler, Lâm’lar, Mim’ler
ey Allah’ým hiç iyi deðiliz
yardým et kâinatýn Peygamberi
âczimizden baþka
azýðýmýz kalmadý kendimize!


bir bebeðin cesedi var insanlýðýn kýyýsýnda
üþüyorum
ve bu sözcüðün hiçbir dilde tercümesi yok
kaza süsü verilmiþ cinayet mahalinde
recm edin beni tüm oyuncaklar adýna!

andolsun balinaya, kaplumbaðaya, ahtapota
sinesi çatlayan
bir annenin aðýdýyla baþlayacak
insanat bahçesinde
doymazlýðýmýzýn uçurumu


esirgeyensin Allah’ým
lütfen biraz ölmesin çocuklar
yoksa minik ayaklar
çýðlýk çýðlýða dalgalandýrýr sularý,
vurulur alfabesinden insanlýk,
deniz kanar gökyüzünün altýnda,
küser mavisine
rüzgar çekilir kanatlarýndan,
gider martýlar
tecrit edilir hücre, yosun tutar vicdan!

farkýndayým;
Ýsmail olup bükemedik boynumuzu
Yaktýk
yanaktaki mülteci tebessümü
med cezirlere býraktýk þefkat sözcüðünü,
Yýktýk
nebi’yi bekleyen maðarayý
her örümcek þimdi biraz kendine yabancý,
Kül ettik
çocuklarýn ekmeði bölüþündeki sevinci
bundandýr aç yýrtýcýlarýn öldürme isteði...


Medet eyy,
ritmi bozulan kalplerimizi
þefkat ve merhametle doldur...


kanla ýsýnýyor insanlýk, mânâ uykuda!
sýðýndýðým kuþ cývýltýlarý aðýr geliyorken
damarýmda dolaþan insan yanýma,
ne kadar üþür
suyun içinde çocuk bedeni, anla!

denizin kaç duygu hali varsa, anladým!
dokunurken su
insan kesiði kanýma
unuttum insanlýðýma rastladýðým en son yeri
bu yüzden avuçlarým küçük geliyor dualarýma!


ben/çaðýnýn aynasýndan korkan bir ayýbým
utancýn köpürttüðü kana bulanmýþ bir dalga
kimse sahip çýkmýyor
hicrete sürüklenirken çocuklara,
kumdan kale yapan minnacýk eller
sol yan sýzýsý,
morarmýþ dudaklar
gözbebeklerimde bir çýðlýk,
denizin de aðladýðýný bilmez kirli kýyýlar...

Susma eyy Ölen
zulmün korkunç yüzü iz býrakýr
çocuklarýn gül yanaklarýnda!


kýyýya vuran çocuklar düþlerini arýyor içimde
ellerim bir çýðlýk!

secdeye geldi de dize gelmedi insan
gecenin karanlýðýnda açarak ellerimi
bu dünyanýn kirlenmiþ kýyýlarýndan
içimi dökeceðim
Iþýðýn sahibine, Musa’ya istediðini verene...


köhneleþmekten ezanlar yaðýyor kuraklýðýma
tanýmlanamayan kýnsýz bir yarayým,
utandýðým derimden
mancýnýklar yapýldý Ýbrahim’e,
okyanuslar boyattý saçlarýný kýzýla,
kumlar kanýyor diyorum
hiçbir Nemrut aðlamaz bu þiire!

bana acýnýn üstüne okunan
bir annenin ninnisini verin,
gerek yok
kanatlarýný gökyüzüne açan güvercin katline!


baðýþlayansýn Allah’ým
çocuklarý büyütemedik ki gelelim kapýna,
yanmaya tenezzül etmezken
indirdiðin kitaplarla üþüt bizi,
Ey yegâne Mabud diz çöküyorum
katledilmiþ tüm çocuklar adýna...


Sen eyy çocuk
oysa bir kaðýdýn
gemi olma isteyen düþü kadardýn
masallarýndan sürgün edilmeseydin eðer...








Sosyal Medyada Paylaşın: