Hiç Günü: parça tesirli nevrotik reverans

Çocuk aðýtlanýyormuþ meðer
eðer biat etmiyorsa oyuncaklarýn!

günler korkutuyor,
yokluðun takvim nezaketi
donmuþ anne kokusu
aðlatýyor þimdi beni!

hiç olmakla baþlayan günün ardýndan
unutulmadýn, hatýrlanacaksýn da
lades gibi aklýmdasýn
deri kemik kalýþýmla!

anneler gününün adýný ben koymadým
yokluðunun adý her gün þimdi,
seviyorum seni
kolay deðil oyuncaklarýmý kýrma arzusu
senden gizli okuldan kaçma duygusu
söyleyemem iflah olmaz tinsel hastalýðýmý
seni özlemekten
aðýr iþkence görmüþ
yoðrulan hamur kývamý olduðumu
gündüzümü alýp
bana yalnýzca geceyi býraktýðýný
sadece eþyalarýný sevebildiðimi...

baðrýmda sobelenmiþ koca bir yas þimdi
artýk çocukluðum yok kendime,
yaþým artmýyor
sýrf bu yüzden yanaðýmdan akan
bulutsuz yaðmurlarým var!

yüzümün her meridyeninde
Sen yangýnlarýn isi
suskunluðun bozulsun
su içiyorum bak terli terli,
dört mevsim geçiyor boþluðun
affetsin beni acýlarým, gelsen ölebilirim!

çocukluðum artýk kavuþma muammasý
susuyorum en manidar sesimle, altyazýsýz
kapanmasýn balçýða bulanan perde
öksüz tiratlar daðlanmýþ çocuk tenimde
týrnaklarýmýn arasýna kremasýz þiirler birikti
düþlerim kýrýldý en süt kokan yerinden
ve
bir köy iken sýradan günlerde
baþkent oluyor öksüzlüðüm anneler gününde!

parkta gezdirilen bir çocuk gibiyim
her salýncakta sallanan tuzlu bir yutkunma
þýmarýkça unuttu çiçek kurusu
þimdi kelebek ölüsü,
býrakýldým çizgi film soykýrýmýnda
daðýldým her ders çalýþmanýn ortasýnda
esip durdu ölümün nefesi, tandýr kývamýnda!

kalaný gidenin yansýmasýna býrakarak
çocuk ömrüm sürgündür artýk
annemin sýr olduðu yollarda
gidenin hep yokluðu kokacak
kývýrcýk saçlarýmda
ben burada tüm günlerin
toplamý halindeyim Sana!

taklididir tüm günler
bendeki eylül gününün
fark edilsin, hayatta kimse kalmayacak;
her aðacýn yapraðýnýn düþmesinden sonra
meyveleri de düþecek, ölüm tadýnda!


Sosyal Medyada Paylaşın: