Morg Alfabesi : aydınlıktan kalma karanlık ütopya

- Ahmet Toprak ’a -


karanlýk...

aydýnlýðý tutuþturan ateþ
közden bir aðýt þimdi
baðrýmý delen topraðýn ýslaklýðýný
gözbebeklerimin sancýsýný
yazgýmýn karasýný
ölümün kollarýna iten

maðfiret diliyorum
eksilterek
içimdeki sürgüne serpilen hiçlikten
mermerin soðukla buluþma armonisi
bu kadarýna hazýr deðilken

morg kapattý kutsal hazinemi
bilerek kendi mabedine
aydýnlýk yitirdi yolunu
yoldaþý oldu ayaðý kýrýk atlarýn
ardýnda görgü tanýðý býrakmadan
böldü
ölmek fiilini ortadan ikiye

aðzýmýn içindeki kelimeler yas tekrarý
göklerde kýrlangýç katliamý/ susuyorum
kapatýnca gözlerimi
ruhum bedenimde imlâ hatasý/ eriyorum
tüm kelimeleri öldürdüðüm hastane ýþýklarý
olmak ile ölmek arasý/ bekliyorum

varlýða sonradan eklenen ölüm raporu
melek kanadý takmýþ cümlelerle
kesiyor þahdamarýmý
babam yaðýyor
kanserli bulutlardan avuçlarýma
yalnýz kalmýþ kullarýn dinç duygularýna


karanlýk...

bu rengin içinde en çok üþüyen sözcük
"baba"
anlamý ürkütüyor
henüz hazýr deðilken
meþru yaný kalmayan hayata

ruhumun ayak basýlmamýþ sokaklarý
hapsoldu arþa
ölüme yazgýlý kâþiflere sunularak

t/uzak düþlerin belirsiz yaný
üþüyen suskularýma bir armaðan
kýrýlan matem boy gösteren gözyaþý
dökülür kirpik uçlarýma/ tuza banmýþ

Ve çekilir çocuklarýn kanadýndan
maviye uçurulan uçurtma
dünyanýn soðukluðunu býrakýr
musalla taþýna
masal kahramanlarýný alarak yanýna

eksildi gecelerce bekleyen gölgen
ayak seslerin vardý yüreðimde ýsýttýðým
kesildi baba yüzlü anýlarým
kokunun kendini tükettiði avuçlarýmda
boþluðunu bir türlü dolduramadýðým


ölüm öperken çocukluðumun gözlerini
korkuyorum baba
güz gelmeden yaprak döküyor aðaçlarým





Sosyal Medyada Paylaşın: