İktidarsız Replik Ve Kardelen Krematoryumu

Ben nefessiz kalmýþken
ve nefes alýyorken hayat,
söyleyin
ey rüzgarda aðýda dönüþen küllerim
kolay mýdýr sað çýkmak
yüzümdeki makyajýn gizlediði
ilkel güdümlü acýlar sarmalýndan...

Ben, kadýným!

Hüviyetimden kan damlýyor
sað çýkamýyorum,
hürriyetim hep esaret
sýrnaþarak kendi doðasýna
histerik namus çaðýnda insanlýk!


Ben Asiye, bazen Pervin hatta Naciye;
baþýmýza uzanan
þefkat bildiðimiz ellerle linç edildik
erkekliðin kendini astýðý yerde!

Kalbime yurt arayanlara
Tac Mahal’dim bir vakit,
kapatýldý üstümüze sansürlü duvarlar
yüzü silik bir tanrýçayým þimdi
özgürlük çýðlýðýyla çarmýha gerilmiþ...

Artýk, kanmýyorum yeþil çimenlerinize
nasýl da kýydýnýz düþlerime.
Zarif ve sentetik öykülerinizden sonra
uyum saðlayamýyorum
ödettiðiniz bedele.
Gonca gül idim yaþamýn vitrininde
rimelimde kalbimin hýçkýrýðý
morluklarý arþivliyorum þimdi bedenimde!

Solan ruhlarýnýz dokundu bedenime
korktum, can çekiþti bahtým.
Eyy tebessümlerime yas indiren
yaðmacý eril nefret,
keskin býçaklarla her gün izler býraktýn!


Ben Ayþe, bazen Zelal hatta Kadriye;
gayri resmi tutanaklarda
yüreði bandajlý tanrýlar seslendi bana:
" düzgün otur kýzým! "
" babaný dinle! "
" kocaný dinle! "
" iyi bir anne ol, ama mutlaka doður! "
" ..."
acýnýn coðrafyasýdýr bedenim
yaþamak için yok mu baþka nedenim?

Adýmýn ne önemi var!
Korunaksýz düþlere ölüyorum
soyadým söylenmesin,
kimliksizlik geçer zihnimden,
eril parmaklarda kesildi soluðum,
farketmeden katilini doðurdu bedenim!

Ar ve namusa bürünürken kurþun,
âdet gören zihinlerin
karanlýðýnda vuruldum!

Saçlarým vardý eyy toprak
kirli ellerle yerlerde sürüklenmeden
bebeðe yorgan yaptýðým,
ellerim ki; daha bereketli deðildi
ne Dicle ne Fýrat...

Susmuþsam
bir sokaðýn babasý belli olmayan
seyircili karanlýðýnda;
sesimi hapsettim yüreðimde!

Sýðmaz yaðmurlarým,
sevgim okyanus kadar
- af dilemiyorum -
anlayýþ odalarýnýz çok dar!


Ben Kader, bazen Ýrem hatta Özgecan;
göðün orkestrasýna
güvercin uçuran kadýným!
Güneþin doðuþuna deðer katan,
yaz ortasýnda
çöle yaðmur yaðdýran Þahmeraným!
Telaþýna düþerken sevdiklerinin,
mavi turnosolu kýrmýzýya çeviren
insanlýðýn kül edilmiþ posteriyim!

Girme,
tehlike ihtiva ediyorsa bilinçaltýma
içimdeki cehennem
cennetine intifada;
rest çekiyorum
her coðrafyanýn zül iklimine,
onca infaz asýlmýþken kadýnlýðýma
acýnýn müebbet tarihine akrandýr yüreðim!

Sormayýn neler kaybettim,
bir elin sýcaklýðýný bilmeden
nakýþlý yastýklarý unuttu
ölüme sagu olan baþým...

Ben kadýným;
zulmün üstüne kamikaze gibi dalan...

Çýplak gerçeði anlat eyy maðlubiyet;
hep ölüm yazýyor birileri kaderime
sancýlý öyküm gelinlikten kefene.
Oysa ant içmiþtim aþka,
þimdi tüm varlýðým boþlukta bir mýsra!

Ben, kadýným!






Sosyal Medyada Paylaşın: