Præfatio : homo homini lupus

Ve insan
çýktý insanýn karþýsýna
kendini tanýmaya baþladý
yalnýzca insanda!

aleka , nutfe , su , balçýk
kurudu toprak, çekildi deniz
insan kötülüðe meyilli hiçlik!

sýðýnacak yýldýzlarým vardý
daha tutmamýþken kaydý dilek
notalar susarken
daha tövbeler bozulmadan
kedi avýný beklerken, ölmeyi bilmeden fare
duvar bilmezken boyayý, berlin adý yokken
soylu ve köylü hükümsüzken
beyazdan önce her þey siyahken
kýtlýk baþlamadan nil’de
kuyu karanlýk uykusundayken
babamdan annemin zoruyla
aldýðým parayla boynuma astýðým
silgim yegane mülkiyetimken
teneffüse çýkmadan
cemre bir türlü düþmeyi bilmezken
oluk oluk kan damlýyorken
topraða, suya, rüzgâra ve dahi ateþe
devrim dönen plaðýn
nefesinde gençlik ateþiyken
henüz fidanlar varken, idam sözcüðü yokken

’little boy’ büyükken uranyum-235 den
08:15 henüz zaman belirtmezken
nötron protonla budamamýþken kentleri
cansýzlar þükrediyorken alfa,gama ýþýnlarýna
radyasyon doðum lekesi deðilken
muhtemel doðacak bebeklerin
karmaþýk sayýlar yokken
hipotenüs en uzun kenar deðilken
Adolf da, ivan da, Netan da büyümemiþken
Ve barýþ sözcüðü
henüz gerekli deðilken
zeytin dalý ne iþe yarar bilinmezken
o kadar savaþken
köpek ve azý diþlerimizle
doðduk öleceðiz demeyi bilmeden
bir sevgilinin yaðmur kokan aðzý
henüz güzeldir diyemeden
vicdan susarken daha
insanlýk uyurken
içýmizde habil-kabil yeþermemiþken
çýðlýklarla daha duyulmamýþken:

" bellum omnium contra omnes "

söktü herkes kalbini
kendine dilsiz ihanetler býraktý
oysa daha çiçeklerin sesi
var mýdýr bilinmeden
asfalt tabiata düþman deðilken
gül yetiþtirecek toprak daha çok
betonun gerekliliði kekeme iken
seçilmiþ tiranlar henüz ezmemiþken seçeni
demokrasi sevmezken yalnýzlýkta gölgesini
sevmek bir orman gibi
büyümeliyken içimizde
kalp üþümeden bedende, ayrýlýk düþülmeden
söz verilmeden, söz alýnmadan
ihanet sevdayý tanýmadan
kimse bilmezken gitmesini, sýrtýndan öpmesini

evlat kýrýlmamýþken sevilmeyiþine
baba kendine küsmemiþken
alýp ceketini kahrolmamýþken
herkes ayný sofranýn önünde
eksiksiz diz çöküyorken
bencillik nedir
bunu eþiðine sokmamýþken
o kadar safken
kirlenmemiþken henüz çeyiz sandýklarýmýz
çocuklarýn üzerine henüz
meyve aromalý bombalar yaðmamýþken
uçurtmayken
göðün yegane sunduðu gölge
þeytanýn gözü kör, bacaðý kýrýk
dünyaya kanat açmamýþken
ayrýþtýrýlmamýþken dil,renk,ýrk
kavuþuk iken bir yanýmýz
öbürüyle ayný yürekten

Ve evvelken
Ve dahasýyken
Ve böyleyken kalbini dinlemeyen

niye devleþen bir öfke oluyor insan
neden tahammül edemiyor
olmak istediði insan

hiçbir þey yaratamayan insan
niçin kendinden olanlarý
yok edecek kadar insan(!)
Sosyal Medyada Paylaşın: