Bu gece ince bir keman sýzýsýna benziyor kalbim ;
Yine baþ köþe konuðum, içimde ki hasretinin derin b’ölümüne.
Sakiler kaldýrýn önümden özlem dolu bardaklarý ,
Kývrýldým ihanetin mayhoþluðunda, aþkýn sarhoþluðunda.
Yorgunum yorgun!
Söndürün leyl’in hüzne ýþýldayan yalancý mutluluk mumlarýný .
Gözlerim artýk seçemez oldu ,
Karþýmda ki aynada durmadan ihanete gülümseyen, dost görünümlü sahtekarlarý.
Seni nasýl sevdiðimi hiç bir zaman görmedin, hissetmedin .
Oysa gözünde ki bir damla göz yaþýna, gülücük çiçekleri kondurmak için, muzýr yaramaz çocuk olurdum..
Aðrýdýmý nazenin bedenin ;
Vardiyalý beden iþçisi gibi ,
gecemi gündüzüme katardým.
Kaybetmekten korktuðum ne varsa vakitsiz beni terk eyledi.
Sende de yanýlmadým !
Dalýndan kopan hafif aðaç yapraðý misali, ne kolay düþürdün yüreðinden beni..
Ki; Nelere nelere göðüs germiþti bir mevsim daha sende kalabilmenin hayali ..
Hani “söz uçar yazý kalýr “diyorlardý,
Söylesene !
ne silebilir zamanýn belleðinden,
Kýzaran yanaklarým ile
“Seni seviyorum “ dediðim o ilk aný?
Öyle böyle deðildi gidiþin!
Hangi yollardan geçtin ;
kaç daðý sinende ki azýcýk nefesinle aþtýn?
Rüzgar oldun da fýrtýnaya mý karýþtýn?
Yoksa yaðmur olup nehirlerden mi taþtýn?
Hiç gelmeyeceðini bildiðim halde ;
Tez gel diye ardýndan dökülen suyun,
tek damlasýna sýðýnýrdý sessiz çýðlýklarým, en yakarýþlý dualarým.
Nerden bilebilirdim ki ?
Meðer içinde ölen mezarýmý,
kendi ellerim ile suladýðýmý..
Önce diyeceklerim çekildi dudaðýmýn denizinden;
Sonra çakýldým çaresizliðimin çöllerine.
Yanýk Aðustos’ta, körelen býçaklarla doðrandý hayallerim.
Sustum!
Sustukça , her þeyi yutkundum.
Gözlerimden akan hüzünleri gecenin siyahýna düþürdüm..
Kahretsin!
Uyutmayan sýzýlý özlemin bir yumru gibi oturdu gene zamanýn üzerine .
Dört bir y’aným sen, ama sen yoksun...
Yokluðunu nasýl kabul etsin,
Saç tellerinden mahrum ýslak kirpiklerim.
Nerde ben de o yürek !
Nasýl yürürüm, bir zamanlar beraber adýmladýðýmýz sarmaþýk kokulu sokaklarý ?
Nasýlda sahipsiz ,
gülüþümüz ile aydýnlanan,
küçük dükkanlarýn puslu cam mekanlarý..
Ertelensin iliklere iþlenen u’mutlu kavuþmalar .
Gözü aydýn olsun;
ihanetin kanadýðý dudaklarda,
nur topu gibi ayrýlýklarý doðuran sancýlý þiirler.
Çektim gayrý senli düþlerimi göðün mavisinden,
Y’aðmayan kara bulutlarýn gizinde
Kendi ellerimle öldürdüm gülüþlerimi
Ey göðsümde þerh
Damaðýmda gül suyu
Genzimde ki akmayan aðu
Dimaðýmda zul
Gözümün önünde ki mil
Senin de yolun layýkýna çýksýn ;
Ey hüzne müptezel,
solu(ð)umda ki ölümcül keder..
Fýrat YETÝÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.