SEN HEP BENİMLE

Geçivermiþti zaman
Ayrýlýðý da ardýndan sürüklercesine
Toz kaplý satýrlarýn
Sessiz rüyalarýn,
Bileklerinden demirlenmiþ insanlarýn
Belki yüreðinden zýpkýn yemiþlerin
Göðsünden vurulmuþ insanlar diyarýnýn
Býrakmaz dediðin kalemler aleminin
Gece nöbetçisinde
Tütmekte olan çaydasýn.
Nelerdi seni alýp götüren
Sayfalarýma gölge yazýlar yazdýran
Nedir uçan bir kuþtan dökülen yaþlar
Sade odanda
Ufacýk sandalyen ve kalemin
Ve de yakamadýðýn hayallerin.
Ufacýk gölgesiydin bu odanýn
Yýllanmýþ yüzlü eski kitaplarýnýn arasýnda kokusu burnumda tozun saklýdýr.
Kaleminle sayfalar yýrttýðýn
Dökülen ruhundan o satýrlara
Belki bir roman.
Belki de þiir.
Nedir ayrýlýðýnýn matemi
Sessiz bir soluktu sanki.
Aslýnda sen vardýn
Ki artýk sensiz buralar.

Yelkeninden yoksun bir gemi
Dahasý býrakmaya kýyamadýðýn kalemin,
Gözlerinin durmaksýzýn býkmadan saatlerce yüz sürdüðü kitaplarýn
Býkmadan edemediðin,
Her an kalbinde taþýdýðýn
Sessiz bakýþlý þapkan da sensiz.
Konuþamaz ,bekler bu odalar
Geçip durduðun sokaðýn, cadden hep seni bekler.
Sesini, bakýþýný dahasý geceleri dolunaydan yansýyan gölgeni.

Ne tarifsizdir seni dünyama sýðdýrmak.
Þimdi nerelerdesin kim bilir,
Eski gramofonundan gelir o sevdiðin naðmeler.

Buralara uðrar mýsýn bir daha?
Gelebilir misin hayatýma?
Yumar mýyým bu gece gözlerimi
Her an aklýmda sen!
Sen elimdeki kalemimden
Doðarsýn belki güneþin aydýnlattýðý penceremin camýnda
Sabaha doðru.

Sen hep benimleydin
Sen hep benimle....





Sosyal Medyada Paylaşın: