SENSİZLER SOKAĞI

Sokaklar yürürken karanlýðýna
Ardýnda yürek izli çocuklarla beraber.
Sana uzattýðým eller kýrgýnlýk mektuplarýna sarýlý
Gözlerden dökülen yaþlarla
Ruhumdaki derdini dinler.

Belki sevdiðim geçivermiþ
Kokusunu buralara býrakmýþ
Rüzgarýnýn yelleri esivermiþ
Öyle karanlýk deðildi buralar.

Tozu bu kadar acý deðil,
Þarkýsý matemli,
Ne vakit yol vermezken sevdiðime,
Gönül el vermezdi ayrýlýðýn esaretine.

Sýr kaplý gözlerdeki eserinden
Gidivermiþti yol vermez hangi daðlar.
Gidiþinin hasret dolu hiddeti yüzlerden vurgun,
Yüreklerse akan duygu yaðmurlarýnýn karýþtýðý göz yaþlarýn
Bu kadar mý durgun.
Kavuþamaz dediðin ellerimiz özleminden çöl,
Sorgulanan duygulardýr günden güne bizleridir eriten.

Belki de senden ayrýydý yaþlarla sulanmýþ yürekler
Geçmiþin o güzel hatýrý sayýlýr ki maziler
Batan akþam güneþiyle beraber.

Ne vakit görünsem sensizler sokaðýnda
Görürlerse sokaðýnýn korkusuz cellatlarý
Benim korkumdan titrer.

Sensiz geçen vakit ki kifayeti eþsiz
Artýk bir tabut yükselir bu kim ,sensiz
Ardýmdan dökülen aðýttýr ki anlamý eþsiz
Benden geriye kalan bu eþsiz sevgin.

Sensizler sokaðý derin matemine gömülü,
Eller göðe doðru yükselirken
Ardýmda gelen ölümlü sessizlik,
Senden gayrý yetim ,öksüz bir beden toprakla bir
Benden sonra üzülme
Artýk nafile bir ölümdür ki sensizlik....



Sosyal Medyada Paylaşın: