Kayıp İnsan

Karanlýk limana benziyor insan.
Terk edilmiþliðin fýrtýnasý hiç eksik olmaz.
Yüreðine demirlenmiþtir ayrýlýk.
Ayrýlýk ki tutkulu gönlün her yaný baþýnda.

Ayrýlanlarý dertli mi sanýrsýnýz?
Ya kavuþamayan kaçamak bakýþlarý.,
Uzayýp giden gecelerden sabahlara
Dilinden düþürmeyip, sayýkladýðýn
Uðruna þiirler karalayýp
Ruhuna karanfiller ektiðin sevgili.

Nedense kavuþmaktan korkulan,
Birleþmeye hasret ellerse kayýp,
Solgun renkli bakýþlarsa adeta taþ yýðýn.

Aðlayacak kudreti kalmadan
Yüreðinde yoktur bir sýzý.

Yüreðini ýsýtan mýsralarý
Kafiyelere yansýmayacak hatýran satýrlarý
Dile gelirken aþka dair ne varsa
Geçit vermiyorsa zaman
Gönüller bir olmaktan yorgunsa
Uzattýðýn elini tutamýyorsa
Geçmiþin buruþuk yýpranmýþ izlerini silemezsin.

Anýlardan soramazsýn hesabýný.
Hatýrlatamazsýn ona ait olaný
Dirilmezsin artýk!

Aðýt tutmakla geçen ömrünü anlatamazsýn
Unutulduðunu bilemeden…






Sosyal Medyada Paylaşın: