DAYANAMAZSIN

Sen bilemezsin benim yürüdüðüm nurlu yolu
Kolay mý sandýn, olmayý Rabbimin sadýk kulu

Göðüs kafesim, çatlayacak olur Allah derken
Yanýmda oturur O, su içerken, yemek yerken
Gözyaþlarýmý, sadece Rabbim görür her gece
Ýçim sýrýlsýklam olur, dýþým ýslanmadan önce
O benim vazgeçilmezim, O benim asýl özümdür
Allah’ý satmayacaðým, bu da namus sözümdür

Sen bilemezsin Allah’ý özlemek nedir ve nasýl
Boynuma urganý geçir, þimdi iyice asýl
Ölümden týrým týrým kaçmam, aksine koþarým
Üzülmem, korkmam, bilakis sevinçten coþarým
O, Efendi’mdir, dedim ya bende hatýrý büyük
Söyleyin Ondan baþka kimden bir iyilik gördük?
Benim piþmanlýk halimi görme, dayanamazsýn
Her sabah gözlerin kan kýrmýzý uyanamazsýn
Etim kemiðimden ayrýlýr, nedamet anýnda
Ölüm, hiçbir þeydir ýstýraplarýmýn yanýnda
Ben yolumu seçmiþim, bedeli neyse öderim
Verse de vermese de Allah yine Allah derim
Ah, keþke bilselerdi neler kaçýrdýklarýný, ah
Candýr, canandýr, dosttur, sevgidir, bir tanemdir, Allah
Önce arýnacaksýn döker gibi ecel terleri
Katiyen kalmayacak ruhunun gizli yerleri
Utanacaksýn, kýpkýrmýzý kesilecek yüzün
Ve birbirine karýþacak gecenle gündüzün
Dolaþacaksýn deli gibi ve gözlerin ýslak
Nereye bastýðýný bilmeyecek sað, sol ayak
Utanmak, öyle basit deðil, acý çekeceksin
Ruhunun kirlerini gözlerinden dökeceksin


Beni iki kiþi tam, tam bilir, üçüncü yoktur
Zira hiç kimsenin onu görecek gücü yoktur