YALNIZLIĞIN KIYISINDA ZAMAN
Susuz kalmýþ çöle benzer bazen zaman
Eline alýp da tutamadýðýn bir kar tanesi gibidir
Yollarý kesiþmez iki sevgili gibidir sanki
Yollar bir türlü birleþmez
Haykýramazsýn zamana
Susar içten içe dilsiz bir kör gibi içine çekilirsin
Etrafýn toz dumanla kaplanýr üstün kirlenir zamanýn þiddetinden
Kaybolursun hayat denizinin derin bir köþesinde
Sahile vurur arsýzca fani bedenin
Aðýtlar yakýlýr bir bir ardýndan
Gölgen bile terk eder seni
Yapa yalnýz bir baþýna kalýrsýn kendinle
Dönemezsin o sevdiðin eski mazilere
Dokunamazsýn sevgiline
Bakýþlarýn donuk kas katý kesilir mezar denilen o ücra köþede
Zaman kimileri terk ettirmemiþtir ki hayattan
Belki eski bir hatýrada
Bir ihtimal bir eski fotoðraf karesinden hatýrlanýrsýn
Eþin ardýndan sevdiðin þarkýný söyler belki
Ya da kin ve nefret sözcüklerini
Mazilerde kalýrsýn iþte
Zamana direnirken hayattan kopmuþ
Bir kazayla soluðun son kesilmiþtir iþte
Oysa ne güzel düþlerin vardý çocukken
Gelecekte cerrah olup hayat kurtaracaktýn
Bir sevgilin olacak onun için þiirler dolusu güller ekecektin bahçene
Oysa kurak gönüller dikilmiþ o koskoca yüreðine
Silinip gitmiþsin bu hayat deniler keþif siz serüvene
Hatýralarda kalmýþ solan bir gül yapraðý gibi
Sessiz sedasýz ardýnda kimsesiz yoksul bir tutam kuru ot gibi
Zaman celladýnýn önünde eðilmiþsindir
Ardýnda söylenecek söz bile....
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.