böyle göðü kapalý günlerde sen olmalýsýn yapraklarýný döktüðünde aðaçlar küllenmiþ bir kahverenginde göz alabildiðine sen uzaklýk erimeli gözümde bu kadar uzak olmamalýyým trene bir istasyonda beklemeliyim söz gelimi yaðmur bastýrmalý birden açmalýsýn þemsiyeni
zaman nasýl erir bilir misin gözlerinde yan yana otururuz bir sedirde yola karþý karþý evin bahçesinde akasya aðacý sevdamýzý açar dallarýnda uzatýr sevgi elli çocuklara çiçeklerini sende baba, bende anne yüreði kalýrýz birbirimizde bakýþlarýmýz sürekli yenilenir sezer gibi ayrýlýðý aþk
bu yalnýz günlerde yanýmda olmalýsýn uzanýp içtiðim suyum gecemdeki en yakýn yýldýzým o en parlak, hiç sönmeyen elinle senin gösterdiðin yarý aralýk penceremde her gece. karanlýðýn düðmesi elinde sanki çevirip açacaksýn ýþýðý inanacaðým hayal deðilsin
yine elinden tutmuþsun umudun göz göze geleceðiz..
26. 12. 2020 / Nazik Gülünay
Þiirimi güne deðer bulan Edebiyat defteri seçici kuruluna gönülden teþekkürler..
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.