geçen yýldan kalma otlar esintinin gözdesi sesini dinler kavaklarýn bir çocuk kanadý kýrýk güvercinler uçururken buðulanýr gözleri bulutlarýn kanar gök yüzü nisanýn öldürür insaný insan! bir bebeðin alnýna dayanmýþ silah ürpertir zamaný
bunca delilik görülmez hayvanda siyah bir sokak köpeði yer bulur fýrtýnada çalý çýrpýnýn altýna yatar topraða çakarak yüzünü uygun adýmlarla geçer bir dalmaçyalý az sonra yaðmura býrakýr kirlenmiþ tüylerini
kalakalýrýz uðultulu havayý dinlerken camlarýn arka yüzünde, evlerde bir ölü çýkmýþ gibi sessiz içerinin rüzgarýný dinleriz yüzümüz döner de birbirine sorarýz küllenip geçen zamana biz kaçýncý yolcularýz burada ve daha kaç kiþi var arkamýzda evlerdeki uðultuyu duyan kaç kiþi?
20. 04. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.