SONRA (S)OLMADAN

Sonun baþlangýcýydý, tevafuklar silsilesinin sahipsiz selamý...
Tebessümler zincirine takýlýydý, ardýçlarýn kokulu rüyasý.
Adýmlarýn gölgesinde kayboluyor suskunluðun derin yarasý.
Yarým kalmayacaktý duvarlara kazýlý korkunun ezeli duasý!

Geriye çaðýran renksiz duvarlardý, yaklaþmayan vefasýz yýllarý.
Zamanýn telaþsýz kalýþýnda saklýydý , açýlmayan kapýlarýn karanlýðý...
Tabutlarýn gýcýrtýsýydý, sendeleyenlerin duyduðu o tuhaf mýrýltý.
Yine de kimseler bilmemeliydi bu giden onlarýn yýkýk tarafý...

Yollarýn hýrçýn sessizliðinde, yoksullarýn bilinmeyen yalnýzlýðý,
Pencere önünde devrilen ardýçlarýn solmayan yapraklarý,
Sýradan kalemlerin yazdýðý sýralar dolusu eski mektuplarý,
Habersiz, saklýyor saklandýðý kuytu yuvasýnýn bilinmeyen terasý...

Özleme râm olmayan yaklaþan demlerin derlenen hülyasý,
Kâtrelerin nefesinde parlayacak ,yokuþa bakanlarýn kirlenen dünyasý...
Sonrasýný bekleyen, güne uyananlarýn gülümseyen deryasý,
Ufak umutlarla süslüyor, yaðmurlara yakýþacak sevdalarý...

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN




Sosyal Medyada Paylaşın: