yola çýktým anne, önümde çizdiðin yön erken evlenen kýzlarýn karanlýk yolu uzansalar da yetiþemedikleri güneþ önlerinde gözlerini alýyor, göremiyorlar ellerine veriliyor bir bebe daha gözünü açmadan gelin olduklarý evde bu senin ev ödevin deniyor
sýrtýmda türlü yükler herkeste baþka baþkayým bir sakin köþe bulup oturduðumda giriyorum görüntümün içine sahte gülüþlerim gidiyor o zaman benim de aðlama duvarým var yazýlar yazdýðým bir dize þiirle mutlu olduðum hafiflediðim özel anlar
sen nasýl üstesinden geldin anne aðýr topraðýn üstünde nasýl yürüdün? taþýdýn onca yükü bahçeyi, ahýrý kocayý çýplak ayaklarýnla buz gibi sularda gövdende bebelerin aðýrlýðý nasýl büyüttü seni bizli sancýlarýn
bütün kadýnlar ayný çileyi mi çeker? kadýn olmanýn yanýnda iþle, evle boðuþmak bir yanda yetiþmek büyüyen çocuklara diðer yanda çevre, komþular bazen soluk alacak bir film, tiyatro anne sýcaklýðý sonra her gün sarýlmak istenen sevgi örtüsü
daha bocalýyorum ilerlediðim yolda korkuyorum önüme konulan taþlara tökezlemekten seke seke koþan çocukluðum yolumu çizse de önüme aðlayan kadýnlýðým yavaþ ol diyor gölgeni tamamýyla kapladý güneþ insana bak ýþýkta büyüyen kaldýr karanlýk örtüleri..
28. 03. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.