günümüzü mahvettiler baþka örtüler isterdik biz baþýmýzda ruhumuza sinen, aydýnlatan tepemizi yontmayan bir ay, gök açýlacaktý çýkmaz sokaðýmýz kadýným sen girdiðin zaman
yüzümüzü kararttýlar istemediler ayný yolda yürüyelim erkekle isteyeni çekip sürükledi polisler ne iþin var sokakta, otur dediler sen eksik etek üç beþ çocuk doður, bak
geleceðimizi gasp ettiler bak ebene dedene dediler birinin baþýnda sarýk diðerinde aðzýný örten beyaz çar kýz kýsmýnýn neyine yarar okumak çek önüne tekneyi hamur kar
böyle çýktým çýkmaz sokaðýmdan elime verdikleri kadýnlýkla çeyizimde iþlenmiþ örtüler ve saklýmda kalem defter ne düþmüþse þansýma koca girdim karanlýk bir maðaraya
elbet insan olan kurtulurdu gücüne dayanarak görür tünelin ucunda ne var ev bark çocuktan gayrý geçmiþi arkasýnda býrakarak..
23. 08. 2020 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.