Bir bulutun çatlağından sızan yağmur

bir düþ(üþ) benimkisi
bulutun kenarýndan ilk damlanýn yaðýþ biçimi
ben en çok yaðmura benzerim sevgilim
belki çisenti
belki sulusepken

sýkýþýp kaldýkça yokluðun
yirmi dört yassý kemiðimde
sevmek düþüþtür buluttan topraða
ve kokusunu alabiliyorsan yaðmursundur
uyurken saç okþama gibi
annem öðretmiþti
ellerim henüz deðmemiþken tabuta


bir bulutun söz geçirmeyen yanýdýr yaðmur
bakma öyle yüzüme
dikenine katlanmadan
soramazsýn rengini bir güle


çölün tam da özlendiði yerim ben
kurumadýðýmý kanýtla
ýslanýrsam, kendimi alamam senden


kanatsýz bir kanamayým
düþmeye mahkum doðurgan bulutundan
anlamalýyým bütün aþk þiirlerini
tabulaþtýrmalýyým her melankolik nakaratý
neredesin dedikçe
þahidim olsun istiyorum
gitme kal dediðim bu karanlýk
ve revire dönmüþ þehirde

okunsun istiyorum yine de
kuvvetle muhtemel okunmamýþ þiirleri
çürümeden þairin kefeni


ben en çok yaðmura benzerim sevgilim
belki kýraðý
belki dolu
ve bütün kaçmalarýn topraða düþen damla
yanýnda olamasamda ýslanýrým
kokunun topraðý yaran ne varsa

ellerin hani
kapatýrsan avuçlarýný
aralýk tuttuðum kalbim üþür
körolasý günahlar pusuya yatar
dualar beni anlamaz


yine de gizlerim seni
narkoz gibi
ki o vakit cennetim olur
vuslat ile hicran arasý
bir dudaðýn hiç öpülmeyen yeri


Sosyal Medyada Paylaşın: