ELBET...

Daðýlan bulutlarýn þekvasýz yolculuðu...
Zincirlenmiþ korkularýn medarýdýr umudu.
Tahayyül ederken vaat edilen huzuru,
Kaybolur özlemin dehþetli yokluðu.

Nihayetsiz yaðmur beklerken bulutlar.
Hadsizliðe meyyal olmuþ çamurlar.
Derûnuna saplanan zifiri kýymýklar,
Hesapsýzca göðü karanlýða boyarlar.

Yaðmur saklý sinesinde þeffaf bulutlarýn.
Yaðmaya hazýr bekler derûnunda anýlarýn.
Yokluðunda zarifçe keser bileðindeki acýlarýn...
Yüreðin önünde bekler açýlacak kapýlarýn.

Kirpikler buluþsa görmese pervasýzlýðý!
Kamaþþsa yeniden dostlarýn diðerkamlýðý.
Olsa elinde mürekkebi bir de kaðýdý,
Siliverse anýnda tecessüs eden varlýðý.

Rikkatsiz tavýrlar savurunca bulutlarý,
Ufka doðru kaybolur nice anýlarý...
Çamurlarýn susmayan çelimsiz hezeyanlarý,
Dolaþýr bulutlarýn kemikleþen acýlarýný.

Sararýrken sonbaharda gördüðün yapraklar,
Þimdilerde kokulara bürünmüþ yaralarý sararlar...
Issýz karanlýklarýn celladýdýr korkusuz aðaçlar.
Bekler yerlerinde bir an dahi ayrýlmazlar..

Sancýlardýr ruhunun bitmeyen figâný.
Yakalayýnca ansýzýn kalbinin otaðýný,
Konuþuverse hakikatleri kuruyan gözyaþlarý.
Sonra el verip çýkarýverse yerinden onlarý...

ZEYNEP SENA DOÐANTEKÝN.

Sosyal Medyada Paylaşın: