sokaklara düþünce karanlýk
havaya karýþýr çýðlýk kokusu
oysa salepler çiçekte
ama kapatýp gözlerini
çocuklar aðlýyor dudaklarýndan
senin boyun uzuyor üstelik
benim çekip daðlara gidesim gelir
ay dolanýr gün kanar
týrmandýkça diklenir daðlar
nefessiz kalýrým
oysa penceremde bahar
ama çocuklar üþüyor yanaklarýndan
kendi ellerimle budanýr ömrüm
ne bahar ne yaðmurlar baðýþlar bizi
büyüttüðüm uçurumlardan düþesim gelir
saçaktaki kuþlar gibi
bir sýðýnaktý aradýðýmýz
þimdi rüzgara tutunmuþ bir nüsha gibiyim
ellerimde iklimsiz tomurcuklar
yine de doðacak güneþi bekleyesim gelir
.
24/04/2020 /Antalya
Sýtký Özkaya