ne havalar hava
ne sular su buralarda
dýþarýda güneþ var gibi
içimde yaðmur
þehirler yalýnayak
güvercinler çaresiz
bir karantina zindanýnda sýkýlýyor boðazým
nefessizim
ihtimaller içinde yalnýz
çiçeklerini çýkarýrken koynundan daðlar
ben kar çiçeklerine hasretim
gözyaþý basýyorum saðaltýmsýz yaralarýma
beni çiçeklere götür
dað baþlarýnda yanan
ateþ çiçeklerinde ýsýtayým yüreðimi
üþüdüm
öyle serserice deðil bakýþlarým
nereye çarpsam hüzün
düþ bozumu yaþadýklarým
unuttum bütün sokaklarý
mahpusluða sýðmýyor gözlerim
nasýl severim bir bilsen
içimdeki kývrým kývrým Eðrigöl yolunu
þimdi çaðlýyordur Alara
haydi düþelim yollara
geçelim Manavgat’ý
Eksere’de bir çoban ateþinin külünü savurup gökyüzüne
Maharbaþý’nda bir avuç soðuk su serpelim yüzümüze
Kayagediði’nden bir türküyü üfleyip daðlara
düþelim obalarýn yoluna
beni çiçeklere götür
uçurumlarda kýzaran
karanfillerinde ýsýtayým yüreðimi
Mart/ 2020/ Antalya
Sýtký Özkaya