ün
BİR GEMİDE
BÝR GEMÝDE
Ne zannetmiþtiniz ki sahipsiz miydi dünya?
Uçak, füzeniz vardý öldürüyordunuz ya..
Erirdi bir kar gibi insan olsaydý kaya!
Siz zaten salgýndýnýz, aðlama Korona’ya.
Aynalara bir bak da görürsün suratýnda,
Bir damla kan bulaþmýþ alnýndaki petrole,
Ne Afrika’yý sevdin, ne Asya hayatýnda
Bu kahpe dünya için ruhu satýlmýþ köle.
Hiroþima, Baðdat, Þam …aldýlar nasibini.
Bir çöp kadar deðeri yoktu nazarýnýzda,
Kimi renginden öldü, sevmesen de dinini,
Ebediyen rahat yok size mezarýnýzda.
Nedir sizin dünyayla alýp vermediðiniz.
Artýk isyan ediyor kutuplardaki buzlar
Yeryüzü çöplük oldu, lâðýma döndü deniz.
Yalnýz insan, su deðil bedduada yýldýzlar.
Ekmeðini yediniz kirlettiniz kabýný
Uçtu gitti gözümden ne çocukluk hayalim
Kan göz yaþla yazdýnýz uygarlýk kitabýný
“Korona” deme bana, “Korona” sensin zalim!
Bir gemiye koymuþlar senin ile bizleri,
Bize düþtü seçmesi pirinçlerin taþýný.
Senin yüzünden girdik bahar günü içeri.
Affet, döktürme Mevla’m, artýk bu göz yaþýný.
Ünver PAZARLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.