Güz Renkli Adam

Güz Renkli Adam
Bu sabah neþesi var, kýrlarda kelebeðin.
Bir dinmeyen rüzgarla kollarýnda feleðin.
Onun kanat çýrpýþý hatýrlatýr dostumu,
Bir “Ahmet Rasim” adý gece böler uykumu.
Ömrün günleri gibi düþer gözümden yaþlar,
Böyle üþütmezdi hiç, bir kýþ gibi sonbahar.
Hatýradan kalanlar dilime gelir bir bir,
Ne çok hüzün verirdi okuduðun her þiir.
Gönül gülistanýnda hiç solmaz mý çiçeðin?
Yaylý tambur sesinden inlemez mi yüreðin?
Senin gönlün farksýzdý ey dostum, yýldýzlardan!
Kupkuru dünyamýza düþtün baþka diyardan
Sevdik seni inan ki güz renkli gülen adam.
Fakat kaç þarký seçtim, hepsi de çýktý” hüzzam”.
Artýk sustu þarkýlar, ses vermiyor dudaklar;
Hangi besteyi duysam senden hatýra saklar.
Yine oldu olanlar, güneþ battý sessizce,
Hüzün dolu gökleri sardý siyah bir gece.
Güz meltemi beklerken tutuldun fýrtýnaya,
Tenin gibi yapraklarla veda ettin dünyaya.
Senden geriye yalnýz bir ömürlük sýr kaldý,
Ýnleyen naðmelerden kýrýk bir tambur kaldý.
Ünver PAZARLI
Sosyal Medyada Paylaşın: