çiçek açsaydý gerçekler
bir gül dalý gibi
yada karanfil
nede güzel kokardý
ýþýðým saklý koynumda, görmüyorsun
çýkarmak umudunda ellerim
yavaþ yavaþ büyüyor
ruhumda yanan ateþ.
yine tartaklananlar, dövülenler var sokakta
insan kaynýyor içimde
içinden yükseliyor dumaný tütmez baca
öl zamaný deðil, gül zamaný
daha suyunu arýyor toprakta kökler
dilerim bizi beklemiyor kýyamet
dirhem dirhem yutuyor topraðý yýlan
su çiçekleri ne zaman açacak menekþe
beyaz gözlerle gülümseyecek bahara
siyah gölgeleri aðartacak gül yüzü
ne zaman çýkartacak gerçekler
bileklerindeki kelepçeleri
arap baharýna dönmeden sokaklar
kýþkýrtýcýlar sarmadan yolumuzu
çiçek açsaydý yüzün
uykudan uyansaydýn
heey uyku çiçeði
sabah oluyor bak !..
10. 03. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.