bulut üstünde bulut
güneþi görmek için uzatýyoruz ellerimizi
vuruyorlar
oysa deðse kanatlarýmýz birbirine
senin elin bana
benim elim sana uzansa
denklesek tahtaravalliyi
ne sen düþsen aþaðý
ne de ben
yer mi bulutlar birbirini
gözü dönmüþ insanlar
önlerindeki engebeleri
ölümüne çakýlmýþ kazýklarý görür mü?
kanar mý
pembe düþlerle gösterilen oyuna
Polyana hep mi güler?
penceresiz dar odada.
aðartýlamaz mý karartýlan günler
hep ayný yönde mi döner geç iþaretleri
otomatiðe baðlanmýþ kollar
bir an durmaz mý
icat ettiði o makinemsi kollar
hiç þaþýrmaz mý
doðru yöne.
göstermeye çalýþýyorum mavi göðü
kara giysisini soyunsun istiyorum insan
kurtulsun tutsaklýktan
kara gözlüklü beyler de
çýkarsýn gözlüðünü
kalsýn ayaðýmýzýn altýnda
basacaðýmýz yer
yeþerteceðimiz toprak !..
11. 03. 2020 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.