kendine baktýn mý hayat
ýþýklarý yanmýyor bütün evlerin
bütün evlerin insanlarý tam deðil
kimi býrakýp gitmiþ kendini, kimi gövdesini
ister istemez, her baca ayný tütmüyor
her evin bahçesinde açmýyor çiçek
dönüp bakýyorum karanlýðý yontan yýldýzlara
ne zaman içine kanýyor ay
yolumuzda ne zaman kutup yýldýzý var
çevremizde dönüyor dünya
belki yarý gözleri açýk, yarý kapalý
iþte yenilmeyeceðiz yenilgiye
kim eksiltir insanlarý
kendi kendini öldürür bazen
yaþatan iksir ne, nereden?
beynimizde dolaþýr geç kalmýþlýklar
sanýrýz hep ayný zamandayýz
hep ayný yerinde durur güneþ, ay
her zaman bulmaz sesimiz sessizliði
hep kendimize kazanmayýz
baþkalarý için de dileriz þans
mümkün müdür ölümü birlikte öldürmek
geçit vermek yaþama
yaþlýymýþ gençmiþ ayýrt etmez
hepsinin hayatýdýr hayat!..
20. 03. 2020 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.