Cehennem
Dante’nin cehenneminden yeni çýktým
soðuktan buz kesmiþ ellerimle yazýyorum sana
kelimeler soðuksa bil ki Akheron’dan armaðan.
bir gün sürdü yolculuðum
onda da yine sadece sen vardýn yanýmda
cehennem de bile sensiz deðildim.
hep yukarýya týrmanan merdivenlerden geçtik beraber
bazen kayalarýn oyuklarýndan
ateþ ve buz iç içeydi, hem yandýk hem üþüdük.
4. katýnda karanlýðýn elimi býraktýn,
uzaðýma düþtün iyilikler gibi
kimbilir bir daha vurur muydu giysime aydýnlýk.
geri dönemezdim bu yolculuktan,
sözlerden ziyade gönül verdim ölüme
bir þairin ilk þiiri gibi acemi ve korkak olsam da.
beni yaþama getiren de oradaydý, çýplaktý
aydýnlýk içinden geçip gidiyordu kýrýlmadan
bir sürü soru sormak istedim, susmadan önce.
6. katýnda yeniden buldum seni
Lethe’nin bir ucunda durmuþ boþluða dalmýþtýn
belki de unutmuþtun beni.
üzerime yaðan ateþ damlalarý
yakamazdý canýmý, bakýþlarýnda ki boþluk kadar
devam et diyene kadar baþýmda ki nöbetçi,
durup bekledim öylece karanlýðýn
son katýndan bir önce
seni bulurum yeniden diye.
Araf’ýn perdelerini aralayýp içeri bakmak isterken,
son basamaðýnda belki de günahlarýn
düþ sanarak gerçeði,
sarýldým ona, uykusuzluktan ölürcesine
omzuna düþtüm gökten iner gibi
yüzü görünmeyen bu hayalin.
kapanmýþtý gözlerim, sesini duyuyordum sadece
son sözleriydi bu belki de,
sevgiyi tanýmlamamý istedi benden,
böldüm ikiye kalbimi tek hareketle
istediði bu deðilmiþcesine homurdanarak bir anda
kaybolup gitti karanlýkta...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.