aþktýr
aþkýn dili sözsüz, milletsiz, ýrksýz
hangi dildendir bakýþ
hangi dilden seviþmek
hangi dilde gülümseriz birbirimize
hangi dilde özleriz
aðlarýz
dilini okudum gözlerinden
aþkýn
gökyüzünden inmedi
ayaklarý yerdeydi
seni seviyorum dedi bakýþlarýndaki heceler
yüreðimde binlerce at kiþnedi
soluk soluða
çýkabilirim dedi seninle Everest’i
bütün sözler sustu
bir yaprak kýmýldadý usul sesinde
bir kelebek ala boyanýp uçtu
bir meltem esti senden bana doðru
içinin müziði nota nota duyuldu
can damarýmda
sevgi konuþtu
seviþtik
çadýr oldu aðaçlar
tenimiz insandý
düþünmedik çerkez mi laz mý?
hangi ýrkla öpüþüyoruz
terliyoruz hangi milletle
üþüyoruz hangi teba’yla
görünce gülümsedik birbirimize
duymadan dilimizi
bilmeden kimliklerimizi
senin kara gözlerinle
benim açýk renk gözlerim birleþti
bir aðacýn altýnda
çekildi fotoðrafýmýz
sen suya hasrettin, ben suyu seven kalbine
ayrýlmamýz bu nedenle olmadý
daha büyümemiþti çocukluðumuz
anlamadý
sýnýr tanýmazlýðýmýzý
bekleyen askerlerimiz yoktu aþký
ne de kalbe hüküm geçiren
aþktýr
aþkýn dili
sözsüz
milletsiz!..
16. 12. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.