dil kemiksiz
bir kýzgýnlýkla açsam aðzýmý
dünya söz saçýlýr ortalýða
belki toplamaya gücüm yetmez
bir de sevdiðin söylerse
ipe sapa gelmez
yalan yanlýþ sözleri
küçülür küçülür de kaybolur
denizde bir damla
ara bulursan
en güzeli içine mi hapsetmek gerçekleri
yoksa bileðine kelepçe takýlacaðýna aldýrmadan
salmak tepeden aþaðý
belki bulur varacaðý yeri de
nefes alýrsýn derinden
iþte kalýyor bende bir sürü gerçek, söz
kýrmýzý kurdele bileðimde
içimde kara kara dertler
kapýyý çekip gidemem öyle
bir erkek gibi
kadýnlýðým bakar kapý önünden
ayaklarýmýn gittiði yere!
kim bilir þiire de böyledir yönelmem
içimin zehri durmaz yerinde
öyle kolay tutsak alýnamaz o
yerde sürüklenemez
gözleri ilerde, baþý diktir
vardýr her inkâra bir yanýtý
her acýya bir merhem sürer
yanýndadýr kadýnýn, kadýnlýðýnýn
isterse yýldýzlarla donatýr
kendine kapatýlan gökleri
insandýr kadýn
bu böyle biline..
18. 12. 2019 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.